چشم امید

نه تومی مانی ونه اندوه

ونه هیچ یک ازمردم این آبادی...

به حباب نگران لب یک رودقسم،

وبه کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت

غصه هم میگذرد،

آنچنانی که فقط خاطره ای خواهدماند...

لحظه هاعریانند.

به تن لحظه خود،جامه اندوه مپوشان هرگز.

سهراب

<!--[if gte mso 9]> <w:Ls